Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

εναλλαγή





















πιστεύεται ότι εκεί υπάρχουν όλες οι συνθήκες
μια κατά το ποίημα αόριστη δόνηση
γελάει σα νόμος και σκάει 
ώρα περαστική
η έλξη της λαμποκοπά αμφίεση 
χαρά αυγής
από τα βούκινα που κάνουν 
τα χέρια στους ώμους 
ρήγματα για να βρέχει

συμπεράσματα που αργούν 
στόματα
αλεξικέραυνα που ενώνουν τα δόντια 
εναέρια γέφυρα
τα μέταλλα χτύπων από καρδιάς

πλάσματα με λάμψη απόδρασης
στους εγκόσμιους λογισμούς
στις αράδες πίστωσης από αρχαία κόκκαλα
ακόμα και στο γραμμένο
η ακρίβεια που σβήνει
μ' ενα γέλιο σε άδεια λεπτά

από τη μπιχτή του αέρα ή την παύση κάθε σημασίας
όσο και παρουσίας 
εμφανίζονται οι σκιές
για τα ερέβη των αρχικών κυμάτων
μια αφαίρεση γραφής από γραφή
που σημαίνει
φωνή
στριμωγμένη γωνία 
αχόρταγη
κανένα κτήμα
το φυσημένο ρήμα

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016

εκτός σχεδίου



κι εσύ ποίημα έπειτα ακολούθα
κέντρο που τράβα απ' τη χορδή τον κύκλο της αλήθειας
ξέρεις πάνω στα δάχτυλατο τραγούδι 
όπως η βροχή στο φύλλο
σπάει
και στο αυλάκι ανθίζουν τα σημάδια

κοντά μ΄ένα νέο
από το λαιμό
αρώματα στο ριγωμένο
κι ακόμα οι ύφαλοι
αθόρυβες λέξεις
του είναι το σύννεφο
το ιπτάμενο γρανάζι
με στηθαίο στα κάγκελα
της λαλιάς οι ψηλοί καλπασμοί
πάνω σε ρουθούνια δυο αλόγων
τίποτα δεν ξέρεις
οπλές 
χρεμετισμοί
να καεί στην αστραπή

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

ό,τι για μένα ξέρατε γκαραβέλια ή ψαρόνια του κάμπου




















χαράματα ή νύχτα πρωινή
σε χιαστί εναλλαγή των άκρων
ένα μετέωρο απομεινάρι  
ξεδιψάει ώρα
με γλόμπους αναμμένους 
σ' αυτή την παράδοση χρωματισμένη μια απορία 
αν την κοιτάξεις όνομα δεν έχει αποκτήσει
μια συμφωνία και ξαναρχίζει
χεράκι χεράκι 
πάνω από χαρά των σημαδιών
από τις ρίζες και οι φύτρες νογάνε καιρό
πέφτουν ανάμεσα στα σύρματα
λιόδεντρα του τεντωμένου καρπού
και μια χαρά σαν φίλη

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2016

λιβαέρι


σε περίπτυξη η χαρά πέρα από το φράχτη 
στίχοι με μια λαλιά
με χρόνο σταματούν 
η πλάνη φανερή 
δεν τυλίγεται με φύλλα ή θάλασσα ξεβρακωμένη
συγκλίνουν τα κεφάλια 
ενσωματώνονται σε μετέωρο σασί 
έδαφος σκασμένο 
παράχορδο το φλογισμένο
σημάδι κάποιας άλλης τροχιάς
χαλίκι ή βαλάντωμα
η δίνη ή το παρεκεί που σε κυκλώνουν απαλά 
μάταια και στην καμπύλη μέσα αν πέσεις 
ποτέ δεν πέφτεις
πως να γράψω;

με λίγο ασβέστη και στρώνεις γήπεδο νέο
μοναδικά και αξεχώριστα
έρημο στην εποχή των αστεριών 
οι μόνοι παίκτες

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2016

Κάρυστος


















μετρημένη σε βάθος υγρασίας
σε μετακινεί
ύστερα ένα πριονισμένο κύμα 
καλάθι μπορεί να περάσει μια κραυγή
στον χαμηλότερο φθόγγο της οκτάβας
να δέσει μια αόρατη ακτή το λιμάνι 
και ο θρύλος σου στο λατομείο
μ' έναν ήλιο τροχιστή
ποιος ξέρει τι πρόκειται να μοιραστούμε
θραύσματα μάγοι σ´ ένα προσκλητήριο
που σε περιέχει 
το πέρασμα
μια ανακατωμένη συστάδα καραβόπανα
τα δίχτυα μ´ ένα αύριο στην άκρη του καρφιού 
αλλάζουν στο αντίθετο τις υποστάσεις
κι ένα γαλαζωπό χιμά από το Καβοντόρο και από χρόνια
ζωή που με το ματρακά στο χέρι
οροσειρά
όπως πατάει στην χορδή της
η ανάσα της ανεμοδούρας

σε αφήνει

σε φέγγει